දිවි ගඟේ
අහඹු හමුවීම..
මිතුරු ඔරුව...
ගඟ සැඩ වෙද්දීත්..නිසල වෙද්දීත්..
ඔරුව සිටියා නොසෙල්වී..
අත්වැල වුනා මට, හිනැහෙන්න...සැනසෙන්න,
නැලවෙන්න..
ආදර සුළං ඔහේ පා වුණා..
ස්නේහ පොද වැස්ස
ඇද වැටුණා..
හිමි හිමින්..
ගඟටත් සොරෙන්..
බර වුණා - මිතුරු ඔරුව....
ඇල වෙලා ගිහින්
පෙරළුනා ආදරයකට...
යහලුවනේ..
යෙහෙලියනේ...
පෙරළුණ පිට හොඳද?
No comments:
Post a Comment